وی به‌زبان عربی می‌گوید: «فرمان را بچرخان و سپس شتاب بگیر.» هنرجو خاورمیانه‌ای با محکم گرفتن فرمان خودرو، نزدیک به یک ساعت با احتیاط گوشه‌های پارکینگ را چرخ می‌زند. این میزان از احتیاط صرفا به‌خاطر برخورد و تصادف این راننده تازه‌کار نبوده و حقیقت این است که فشارهای زیادی سبب شده‌اند آموزش به این افراد، با چالش‌های بسیاری همراه باشد.
آموزشگاه‌های آزادی خواه
گوبران نزدیک به پنج سال است با برنامه‌ای به نام «زنان پشت فرمان» کار می‌کند که ۱۴ ساعت آموزش رایگان رانندگی را به اکثر زنان پناهنده و مهاجر ارائه می‌دهد. بسیاری از زنانی که ثبت‌نام می‌کنند از کشورهایی هستند که مانع رانندگی زنان یا کار آن‌ها در خارج از خانه می‌شوند.
این اقدام مفهوم جدیدی نیست و در حقیقت شعار «Women Behind the Wheel» مختص گرجستان است.
گوبران گفت: «در این راستا کمک به بسیاری از پناهندگان آسان نیست. در ابتدا، برای برخی افراد شرایط پشت فرمان برای نخستین‌بار به‌نوعی ناخوشایند است؛ اما در پایان برنامه، آن‌ها مزایایی را که به‌دنبالش بودند، به‌دست می‌آورند.»
مربی از طریق موسسه «Ethaar» که سازمان غیرانتفاعی در منطقه آتلانتاست، به خانواده‌های پناهنده از طریق اسکان موقت کمک می‌کند. علاقه‌مندان نیز برای آموزش رانندگی ثبت‌نام می‌کنند و پس از آن می‌توانند در تست‌های مهارت‌سنجی شرکت کنند. ترجمه نام این موسسه به‌زبان عربی را می‌توان «نوع‌دوستی و محبت» دانست.
بالا بردن اعتماد به نفس زنان مهاجر
مونا مگاهد، یکی از بنیانگذاران «Ethaar» گفت برنامه آموزش رانندگی به‌زنان راه‌اندازی و دنبال شده تا نیاز آشکار بسیاری از خانواده‌های پناهنده را که تا حدی از تفاوت‌های فرهنگی ناشی می‌شود، برآورده کند.
مگاهد افزود: «ما به‌دلیلی نام آن را «Women Behind the Wheel» گذاشتیم. چراکه می‌خواستیم مشتریان زن خود را توانمند کنیم. بسیاری از این زنان به‌دلیل وابستگی کامل به همسران‌شان با مشکلات زیادی دست‌وپنجه نرم می‌کردند.» او خاطرنشان کرد در این بخش با مواردی مواجهیم که به‌دلیل اعتقادات بومی، از رانندگی و کار زنان جلوگیری می‌شود.
مگاهد گفت: «ما به‌صورت کامل برای آن‌ها توضیح دادیم که اگر حداقل دستمزد را می‌گیرید و علاوه‌بر کمک به‌همسرتان ۶ فرزند را نیز اداره می‌کنید، واقعا نمی‌توانید به‌تنهایی هزینه‌ها را تامین کنید. بنابراین او باید یاد بگیرد که چگونه رانندگی کند و شغلی پیدا کند و به‌محل کار برود.»
این استرس می‌تواند برای خانواده‌های ساکن در شهرهایی مانند آتلانتا، جایی که بسیاری از مردم برای رفت و آمد به‌خودرو متکی هستند، تشدید شود. اکثر خانواده‌های پناهنده که «اتحار» با آن‌ها کار می‌کند، در شهر حومه‌ای کلارکستون در ۱۵ مایلی (۲۴ کیلومتری) شمال شرقی آتلانتا ساکن شده‌اند.
سارا کریم، مدیر اجرایی «Ethaar» گفت: «بیشتر اوقات به‌دلیل عدم دسترسی به وسایل حمل و نقل، رسیدن به‌محل کار برای آن‌ها دشوار است و به‌همین دلیل مجبور می‌شوند فرصت‌های خوبی را در این بخش از دست بدهند.»
مشتریان جنگ زده
کریم گفت تنوع مشتریان آن‌ها به تغییر چشم‌انداز جهانی و درگیری‌ها در مناطق مختلف جهان بستگی دارد.
وی افزود: «اخیرا ما ملیت‌های مختلفی را در میان مشتریان خود مشاهده کرده‌ایم؛ از جمله خانواده‌ها و افرادی از افغانستان، برمه، سوریه، سودان، سومالی، پاکستان، عراق و اریتره.»
تاکنون ۲۳۰ نفر در این بخش فارغ‌التحصیل شده‌اند. برنامه آموزش رانندگی این موسسه معمولا به‌دلیل تقاضا، یک فهرست انتظار سه تا چهار ماهه دارد.
دولت ایالات‌متحده به خانواده‌های پناهنده تا ۱۲ ماه کمک مالی و پزشکی می‌دهد؛ بنابراین زمان محدودی برای مستقل شدن وجود دارد.
دوریان کراسبی، استاد کالج اسپلمن که متخصص مهاجرت پناهندگان است، گفت: «نکته این است که هر پناهنده‌ای بتواند به خودکفایی یا استقلال برسد.» کرازبی گفت: «یادگیری نحوه رانندگی و دسترسی به گواهینامه برای زنان پناهنده که به آن سطح از استــقلال برسند، بسیار مهم است.»
او گفت: «این شرایط تنها برای رعایت مقررات دولتی و درنظر گرفتن محدودیت‌ها نیست؛ بلکه آن‌ها اکنون می‌توانند شرایط خود را به‌ثبات برسانند. همچنین این اقدام به‌لحاظ عاطفی نیز آن‌ها را یاری می‌کند.»
مربیانی مانند گوبران به‌زبان عربی مسلط هستند و این مساله نیز سبب راحتی هرچه بیشتر هنرجو می‌شود.
